ΑΠΟ ΤΗΝ
ΚΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΚΟ ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ;
Ήρθε
η ώρα που όλοι περιμέναμε.
Θα μπορούσε να αποτελεί
την πρόταση κλειδί, σε ένα φθηνό διαφημιστικό μήνυμα περιφερειακού σταθμού.
Βουλευτικές εκλογές, Μάης 2012.
Ο
‘’κυρίαρχος’’ λαός ξανά στο προσκήνιο.
Είναι ο ίδιος λαός, πού
δύο χρόνια τώρα κατηγορείται για τεμπελιά, ανοργανωσιά, για κλοπές και
φαγοπότι, ανευθυνότητα και ιδιοτέλεια.
Ο ίδιος λαός, που δύο
χρόνια τώρα, του αφαιρούν, με μαφιόζικες μεθόδους , το δικαίωμα στη ζωή. Τώρα,
και μέχρι την Κυριακή των εκλογών, ξαναγίνεται υπεύθυνος, συνετός, με ώριμη
σκέψη και καθαρό μυαλό, για να μπορέσει να εκφράσει ελεύθερα και δημοκρατικά το
ύψιστο καθήκον του. Να γίνει ακόμη μια φορά ψηφοφόρος. ‘’Και από Δευτέρα πάλι
πίκρα και σκοτάδι.’’
Βουλευτικές
εκλογές, Μάης 2012
Στήθηκε
πάλι ο εκλογικός μπερντές που ελπίζουν ότι θα εκτονώσει την οργή και όχι την
αγανάκτηση του λαού
και πιστεύουν ότι θα επικυρώσει παλιές και νέες παρανομίες. Έφτασε η ώρα, που η
εκλογική διαδικασία χρησιμοποιείται ως το έσχατο εργαλείο όταν ο κόμπος φτάνει
στο χτένι του πολιτικού – οικονομικού συστήματος. Όταν οι απειλές, οι εκβιασμοί, τα ληστρικά μέτρα, η καταστολή και
η τρομοκρατία, δεν είναι αρκετά για να κάμψουν την αντίσταση, έρχεται η ώρα του
καρότου. Την άθλια ζωή που μας ετοιμάζουν για τις επόμενες δεκαετίες τη θέλουν
‘’δημοκρατικά’’ επικυρωμένη. Ώστε ‘’καθαροί’’ να συνεχίσουν την ίδια πολιτική.
Ταυτόχρονα, με τον ίδιο τρόπο, αφαιρούν από το λαό κάθε νομιμοποίηση
μελλοντικής αντίδρασης του: « …μας ψήφισε ο λαός, υπάρχει νωπή λαϊκή εντολή,
αφήστε μας να κάνουμε την δουλειά μας…».
Από
την Κική και την Κοκό τι να διαλέξω;
Πηγαίνοντας
κάποια Κυριακή σε ένα δημόσιο κτίριο, βάζοντας ένα σταυρό και κάνα δύο
υπογραφές, είναι πιθανό με τόσο απλοϊκές κινήσεις να αλλάξει κάτι; Το ερώτημα που κυριαρχεί στη σκέψη
των ψηφοφόρων. Το σύστημα όμως και η δημοκρατία του, που ποτέ δεν έχει
αδιέξοδα, έχει έτοιμη την απάντηση- πρόταση. Κυρίαρχο ρόλο αυτήν την περίοδο
παίζει η αντί-μνημονιακή ρητορική με τον λεγόμενο αντί-μνημονιακό χώρο να έχει
αυξηθεί σε κόμματα ή ομάδες που ζητούν την ψήφο μας. Έστησε το τελευταίο
διάστημα πολιτικά αναχώματα, δημιούργησε τις χρυσές εφεδρείες του, αφού οι
αφέντες μας ΔΝΤ- Ε.Ε – ΕΚΤ ήταν κατηγορηματικοί: « Όποιο και αν είναι το
αποτέλεσμα των εκλογών, το πρόγραμμα
θα εφαρμοστεί ».
Και η αριστερά, αυτή η
‘’πολύφερνη νύφη’’, που όλοι την αγαπούνε, αλλά κανένας δεν θέλει να παντρευτεί; βλέπει αυτές
τις εκλογές σαν τη μοναδική ευκαιρία να αυξήσει την κοινοβουλευτική της δύναμη,
είτε θολώνοντας τα νερά για να ψαρέψει ψήφους επιδιώκοντας την κυβερνητική
εντολή, είτε υποσχόμενη ότι με την ιδεολογική της καθαρότητα, θα αποτελεί
εγγυημένη αντιπολίτευση.
Με τον εφιάλτη του
φασισμού να επανέρχεται, από την κερκόπορτα που του άφησε ανοιχτή το πολιτικό
σύστημα, με τα βάρβαρα μέτρα που θα μας φορτώσουν από την επόμενη των εκλογών
και με ένα κράτος που οπλίζεται με κάθε τρόπο απέναντι στο λαό, η απάντηση μας βρίσκεται
στο δρόμο, μέσα στους σκληρούς ταξικούς αγώνες ενάντια στο σάπιο σύστημα και
τις αντιλαϊκές τους πολιτικές και όχι στις εκλογικές τους αυταπάτες. Γιατί ‘’αν
οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες’’ (Emma Goldman).
